Pielęgnacja

Grudzień, styczeń i luty to miesiące, w których warunki atmosferyczne wybitnie nie sprzyjają delikatnej i wrażliwej skórze – każdego dnia nasze twarze narażone są na niskie, minusowe temperatury, silny wiatr, wilgoć, ale także suche i gorące powietrze pochodzące z grzejników i związane z tym nagłe skoki temperatur. W okresie zimowym powinniśmy szczególnie zadbać o skórę, gdyż ta potrafi się zbuntować i dać o sobie znać. Chyba każdy z nas pamięta sytuację, gdy po przyjściu z zimowego spaceru czuł napiętą i wysuszoną skórę na twarzy, a także zauważył rumieniec na policzkach. Co dzieje się z naszą skórą po wyjściu na dwór w mroźny dzień? Gdy temperatura na zewnątrz spada poniżej zera, gruczoły łojowe odpowiedzialne za wytwarzanie warstwy ochronnej zapobiegającej utracie wilgoci z wewnętrznych warstw skóry pracują woniej – w konsekwencji płaszcz lipidowy staje się cieńszy a naskórek przesusza się. W rezultacie skóra staje się zaczerwieniona i piekąca, może także pękać i łuszczyć się, czujemy się z nią niekomfortowo. Jakie inne czynniki mogą szkodzić skórze? Gwałtowne zmiany temperatury są czymś najgorszym, co możemy zafundować delikatnej skórze twarzy: wyjście z ciepłego, ogrzewanego mieszkania, w którym mamy wysoką temperaturę i suche powietrze prosto na mróz skutkuje obkurczeniem się naczyń krwionośnych, napięciem, podrażnieniem oraz swędzeniem skóry. W okresie zimowym, kiedy dni są krótsze i szybciej zapada mrok, zapominamy o jeszcze jednym, istotnym czynniku atmosferycznym, który negatywnie wpływa na stan naszej skóry – mianowicie o słońcu. W styczniu i lutym wychodząc na dwór, skupiamy się najczęściej na ochronie przed wiatrem i mrozem, a zapominamy o tym, by zabezpieczać nasze twarze przed promieniowaniem słonecznym. Co istotne, śnieg odbija promienie UV i potęguje ich niekorzystny wpływ na skórę. Jest to szczególnie ważna wiadomość dla osób o wrażliwej, naczynkowej cerze oraz ze skłonnością do przebarwień.