Nawroccy zapozowali do zdjęcia i się zaczęło. Gest pierwszej damy wywołał burzę

Między patosem a plotką: dzień niepodległości w obiektywach

Święto Niepodległości to w polskiej polityce dzień wyznaczony sztywnymi regułami. Obowiązuje podniosła atmosfera, powaga i ścisły protokół. Prezydent i Pierwsza Dama stają się na kilka godzin centrum patriotycznego kalendarza. W tym roku również nie było inaczej. Para prezydencka z marszałkiem Karolem Nawrockim na czele, wzięła udział w całym szeregu uroczystości, które stanowią żelazny punkt każdego 11 listopada.

Tradycyjnie, dzień rozpoczął się od hołdu dla Ojców Niepodległości. Ojcowie Ci, choć reprezentowali różne, często skrajne wizje państwa – od socjalisty Józefa Piłsudskiego po chadeka Wojciecha Korfantego – są dziś wspominani razem, jako fundament. Para prezydencka wraz z towarzyszącymi jej urzędnikami złożyli wieńce pod najważniejszymi pomnikami w stolicy, co jest symbolicznym ukłonem w stronę tych, którzy 107 lat temu wywalczyli dla Polski miejsce na mapie.

Następnym obowiązkowym punktem była msza święta w intencji Ojczyzny. To z kolei podkreślenie nierozerwalnej więzi tradycji narodowej z religijną, w której uczestniczą najważniejsze osoby w państwie. Kulminacja dnia, jak zawsze, miała miejsce na Placu Marszałka Piłsudskiego w Warszawie. Tam, przed Grobem Nieznanego Żołnierza, odbyła się Uroczysta Odprawa Wart. Prezydent Nawrocki wygłosił przemówienie, które musiało balansować między przypominaniem o historycznej odpowiedzialności a nakreślaniem wizji bezpiecznej przyszłości. Mówił o jedności, o konieczności bycia silnym w obliczu zagrożeń i o tym, że niepodległość nie jest dana raz na zawsze. To są te momenty, w których polityka na chwilę ustępuje historii.

Protokół kontra rzeczywistość: detal, który porwał sieć

Jednak, jak to zwykle bywa w erze internetu, uwaga mediów i internautów rzadko skupia się wyłącznie na podniosłych przemówieniach. Kiedy już zgasły światła na placu Piłsudskiego i nadszedł czas na mniej formalne spotkania, protokół zaczął się łamać pod ciężarem ludzkiej ciekawości.

Wśród gości, którzy spotkali się z parą prezydencką po oficjalnej części, był Paweł Szefernaker, szef Gabinetu Prezydenta, wraz ze swoją żoną Magdaleną i synami. Zgodnie z dzisiejszymi zwyczajami, zrobiono wspólne zdjęcie, które Pan Minister Szefernaker opublikował w mediach społecznościowych. I właśnie ten jeden kadr stał się nowym tematem numer jeden, przyćmiewając wszystkie uroczyste przemówienia.

107. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Rodzinne świętowanie z Parą Prezydencką — napisali.

Dlaczego? Ponieważ internauci zwrócili uwagę na jeden, z pozoru nieistotny detal: dłoń żony szefa Gabinetu Prezydenta. Pani Magdalena, pozując do zdjęcia, delikatnie położyła palec na dłoni Karola Nawrockiego. To wystarczyło. Internet, który żyje z wyolbrzymiania i nadinterpretacji, natychmiast zawrzał.

Czy żeczywiście mamy do czynienia z poważnym skandalem?

Z perspektywy normalnego życia jest to żaden incydent. Palec położony na dłoni w trakcie grupowego zdjęcia to gest absolutnie neutralny, wynikający z ułożenia rąk w ciasnej grupie. Być może był to odruch, chęć podtrzymania równowagi, czy po prostu nieświadomy kontakt w tłumie. Ale dla internetowej społeczności, która szuka drugiego dna nawet w najprostszych sytuacjach, stało się to dowodem na wszystko i na nic. W komentarzach natychmiast rozpoczęła się lawina spekulacji, domysłów i – co gorsza – złośliwości.

• A kim jest ta pani, która wciska paluszek w palce prezydenta? To jego rodzina?
• Smyr, smyr po paluszku
• Czemu twoja żona trzyma tego drugiego za paluszka? Mają coś wspólnego? — czytamy

Ten incydent, choć śmieszny w swojej trywialności, pokazuje, jak nieustannej kontroli poddana jest każda publiczna osoba. Nawet w dniu tak ważnym jak Święto Niepodległości, po godzinach spędzonych na uroczystościach, pożarach, marszach i mszach, wystarczy jeden mały błąd kadrowy lub gest, aby cała uwaga opinii publicznej zeszła z patosu historii na rzecz plotki. To przestroga: w dzisiejszym świecie nie ma już miejsca na przypadkowość, a nawet najbardziej niewinny palec na dłoni może zostać odczytany jako sensacja. 

Z tej perspektywy, uroczystości 11 listopada to nie tylko święto historii, ale i wieczysty sprawdzian dla każdego polityka – czy potrafi on kontrolować nie tylko słowa, ale i każdy centymetr przestrzeni wokół siebie.